پست‌ها

نمایش پست‌ها از ژوئن, ۲۰۱۸

معنای سه طلاقه در کلام امیرالمومنین

تصویر
کودک بودیم و در بین کودکان بازی می‌کردیم و گاه بر تخت پادشاهی می‌نشستیم و تعظیم و تکریممان می‌کردند؛ ساعاتی چند، مشغول بازی و تخت پادشاهی می‌شدیم، ولی چون به شب می‌رسید، دست خالی و جیب تهی، پادشاهی را رها می‌کردیم و به خانه‌ برمی‌گشتیم! داستان کودکی من و تو این‌گونه بود که گاهی به دنیا مشغول می‌شدیم و سرانجام نادم و پشیمان به درگاه توبه روی آورده و طلب مغفرت می‌کردیم؛ اما برای من، برای تو، برای ما که طعم کودکی را با بازی چشیدیم، چنین بود، نه برای علی‌بن ابی‌طالب (ع) که در کودکی‌اش هم به بازی مشغول نشد. سه‌طلاقه کردن مولا علی (ع) را خوانده بودم که امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: « یا دنیا! غُرّي غَیري. إليَّ تعرّضت أم إليَّ تشوّفت؟ هیهات هیهات قد بنتک ثلاثاً لا رجعة فیها»؛ (ای دنیا! غیر از من را بفریب. آیا برای من خودنمایی می‌کنی؟ یا شیفتۀ من شده‌ای؟ هیهات! هیهات! تو را سه‌طلاقه کردم که در آن هیچ بازگشتی نباشد ). (ارشاد القلوب) [۱]  اما باز هم مبهوت مانده بودم که چیست معنا و مفهوم سه‌طلاقه؟ که با کلام پرنور مردی  از آل محمد (ع)، احمدالحسن، همان یمانی موعود (ع) آشنا شدم که فرمودند:

یوم الحسرت نزدیک است

تصویر
نزدیک است نزدیک نزدیک‌تر از نزدیک ای منتظران برخیزید، برخیزید و کاری کنید... برخیزید که پشیمانی دیگر سودی ندارد برخیزید که زمان، شمارش معکوس خود را آغاز کرده است. برخیزید که ظهور فرستاده‌ی امام مهدی (ع) اتفاق افتاده است. نکند در روز وعده‌ داده شده‌ی قیام قائم (ع)، فریاد واحسرتا سر دهید. نکند "یالیتنی کنت ترابا" بگویید و ندانید تراب کیست؟  مدد بطلبید و جا نمانید. نکند که شب‌های قدر را قدر ندانید؟  چشم انتظار ظهور! سید احمدالحسن (ع) یمانی موعود می‌فرمایند:  " نزدیک است روز پشیمانی که اهل باطل و ظالمان گویند: يَا لَيْتَنِي كُنتُ تُرَابًا: كاش من خاك بودم (النبأ: ۴۰)؛ و حضرت علی (ع) صاحب ولایت کبری و ایشان ابوتراب (پدر خاک) است. " کتاب پاسخ‌های روشنگرانه: جلد۲، سوال۵۹. آری صدای "یا لیتنی کنت ترابا" را بلند می‌گویند، ولی نمی‌دانند که علی (ع) پدرخاک است و ندای ای کاش، یعنی ای کاش فرزند علی (ع) بودم! پس در این شب‌های تکرار نشدنی، برای یاری مهدی آخرالزمان به ابوتراب (ع) متوسل شوید و از خدا طلب آمرزش کنید. https://goo.gl/4nDXvo

انسان در قرآن کیست

تصویر
انسان در قرآن کیست؟ اگر مشتاقی بدانی انسان در آیهٔ سوم سوره‌ی الرحمن کیست باید از پسر انسان، همان غلام امين و دانا فرستاده امام مهدی (ع) پرسید، چون سال‌ها گذشته و کسی پی به این رموز نبرده‌‌ است، اوست که حقیقت انسان را می‌داند چرا که از سلاله پاک انسان است. آری سید احمدالحسن (ع) بود که برای ما از ناشناخته‌های قرآن گفت و ما را از حقیقت قرآن سیراب کرد. حقیقتی که با آراء و اهواء علماء مشتبه شده بود. حال پای درس پسر انسان بنشینیم که از این زلال نهر "ص"   بنوشیم و خود را سیراب کنیم. او (ع) می‌فرماید: "« خَلَقَ الْإِنسَان » منظور از انسان، علی بن ابی طالب (ع) می‌باشد. پس «رحمان» سبحان و متعال، انسان (علی) را از قرآن خلق نمود؛ پس علی از نور محمد (ص) آفریده شده است. «عَلَّمَهُ الْبَيَانَ»: بیان، اسمی از اسامی قرآن است و مراد از آن، قرآن در مرتبه و مقامی پایین‌تر از مرتبه و مقام حضرت محمد (ص) می‌باشد. پس رحمنِ سبحان، به انسان (علی) بیان (قرآن) را از قرآن (محمد) یاد داد. 🔆 «بَیان»، همان تجلّی قرآن در مرتبه‌ای پایین‌تر است؛ پس بیان از قرآن، بلکه خودِ قرآن می‌باشد . " جو

قبله حقیقی حجت خداست

تصویر
علی علیه‌السلام، گوهر کعبه... از روز ازل، کعبه، تو بودی ای حجت خدا... روزی که ملائکه برای سجده بر تو به خدا اعتراض کردند... آری! همه از حقیقت تو ناآگاه بودند و نمی‌دانستند که: « کعبه، قبلهٔ نماز و سجود برای خداوند سبحان و متعال است، با اینکه سجده پیش از آن، برای آدم (ع) ـ‌خلیفه و جانشین خدا و حجّت اوـ بوده است؛ و حتی سجده برای نوری بوده که در صلب او بود، که همان نور امیرالمؤمنین (ع) می‌باشد. بنابراین نخستین قبله‌ای که فرشتگان روی به سویش آوردند، علی بن ابی‌طالب (ع) می‌باشد. بنابراین قبلهٔ حقیقی، کعبه و سنگ‌ها نیست؛ بلکه آن گوهری است که کعبه به دنیایش آورد و او، همان ولیّ خدا و حجّت تام الهی، علی بن ابی‌طالب (ع) می‌باشد » (سید احمدالحسن، متشابهات، جلد۳، سؤال ۸۷). آری قدر گوهر را، گوهر می‌شناسد چه کسی می‌دانست که سجدهٔ ملائکه بر حضرت آدم (ع) برای چه بود؟ بعد از هزار و اندی سال، نوری از صلب گوهر کعبه نمایان شد و پرده از حقیقت کعبه برداشت... آری! نظیر امیر‌المؤمنین، سید احمدالحسن (ع) چه شگفت‌انگیز باطن کعبه را به همه نشان داد. تا هدایتی برای قلب‌های آگاه و گوش‌های شنوا باش

نقطه باء بسم الله کیست؟

تصویر
تا به حال عظمت امیرالمؤمنین (ع) را این‌طور شنیده بودی؟؟! «اگر دین خدا را به شکل کتابی تصور کنیم و صفحهٔ اول آن را باز کنیم و ببینیم که در آن نوشته است: آدم (ع) خلیفه خداست؛ اگر صفحهٔ وسطش را باز کنیم و ببینیم که در آن نوشته باشد داوود (ع) خلیفه خداست؛ و اگر صفحه آخرش را بگشاییم و ببینیم که در آن نوشته‌ باشد مهدی (ع) خلیفه خداست؛ از این کتابی که اول و وسط و آخرش، خلیفه خدا دیده می‌شود، چه چیزی می‌توانیم بفهمیم؟ این کتاب درباره چه چیزی سخن می‌گوید؟» (سید احمدالحسن، عقاید اسلام: ص 66) و علی (ع) خلیفهٔ خداست، و راه رسیدنِ هر آنچه به تمام اوصیای الهی رسیده است؛ زیرا: «همهٔ قرآن در سورهٔ فاتحه است و فاتحه در بسمله و بسمله در «باء» و «باء» در نقطه و ‏آن نقطه علی (ع) است» (سید احمدالحسن، پاسخ‌های روشنگرانه: جلد۴، سؤال ۳۲۷). ‏ اما اگر می‌خواهی بدانی: این‌که می‌گویند همۀ قرآن در نقطۀ باء (ب) و امیر‌المؤمنین علی (ع) خود، همان نقطه است، چه معنای باطنی دارد؟ و چرا امام علی (ع) عظمت دارد؟ شما را ارجاع می‌دهیم به: کتاب عظیم «متشابهات»: جلد ۱، سؤال ۶. https://bit.ly/2sC0gtz https://www.almahdyoon.